De eerste week

Op donderdag 5 november na nog even de blog bijgewerkt te hebben, simkaart regelen en vragen hoe we bij de camperverhuur konden komen, waren wij om 12.50 uur bij de camperverhuur. Om 14.00 uur boodschappen gedaan, daarna door naar Cape Reinga. Onderweg daarnaartoe zijn we nog een paar keer in Auckland verdwaald(geen gps), maar dankzij een aardige automonteur waren we weer op de goede weg. Na 2 uur rijden en voor ons gevoel al een eind richting het meest noorderlijke puntje van het noorder eiland, besloten kamp op te slaan in Orewa, aan een zeer mooi strandje. We eindigden de dag met een heerlijke maal(pastasalade) en doken redelijk vermoeid ons bed in.

De volgende dag vervolgden wij onze weg naar Cape Reinga. Bij Dargaville werderom een verkeerde afslag genomen en besloten bij het mooie Kelly's Bay om de weg te vragen naar Cape Reinga! Even voor het idee, Kelly's Bay was ten zuiden van Dargaville en dus de andere kant op van Cape Reinga. Eenmaal weer op de weg begon er een oranje lampje te branden (leek op een brandstof teken met puntjes er onder). Onze tank was net gevuld, dus dat kon het probleem niet zijn. Halverwege Whangarei en Kawakawa kon Mayla opeens geen gas meer geven en kleurde het motorblok icoontje op het dashboard oranje. Aan de hand daarvan besloten de auto snel aan de kant te zetten, want vluchtstroken zijn er amper. Toch was het gelukt en hebben we de hulplijn van het verhuurbedrijf ingeschakeld. Het verhuurbedrijf stuurde ons weer de andere kant op, richting Whangarei. Hier waren wij uiteraard zeer ontevreden over aangezien het zo (letterlijk) voor geen meter opschoot en we maar niet dichterbij Cape Reinga kwamen. Wij wisten echter niet dat Steven (weer zo'n aardige monteur) een bootje had bij the Bay of Islands en dat hij wel een plekje wist waar we mooi konden verblijven. Daarnaast fixte hij ook ons bakbeest (foto's op facebook van Addy, Mayla is in het album getagged) en meldde hij dat het een glitch was, maar als het brandstof lampje weer ging branden moesten we het oliefilter laten vervangen.

Een uur of anderhalf later kwamen wij met de veerboot vanaf Opua naar Okiato bij onze laatste stop: Russell in the Bay of Islands. Daar hebben wij tevens besloten dat tijd en geluk ons even niet goed gezind waren en het een goed idee was om Cape Reinga niet te bezoeken. Er is toen ook besloten maximaal van The Bay of Islands te genieten door er twee nachten te verblijven. We hebben heerlijk gegeten bij the Wharf met een prachtige zonsondergang. Deze hebben wij thuis lang zo mooi niet!! Na genoeg voer en drinken tot ons genomen te hebben, hebben we heerlijk gezeten aan de rand van de pier. Aanvankelijk was het plan om de dag erna een wandeling door de omgeving te maken en op zondag een boottrip te doen door de baai met eventueel zwemmen met dolfijnen. Later bleek dat er op zondag een cruise schip zou komen waardoor waarschijnlijk alle tours al vol zouden zitten. Er werd ons dus aangeraden de plannen te wijzigen en zaterdag de boottocht te doen. Zo gezegd zo gedaan. We hadden ook het zwemmen met dolfijnen bijgeboekt (het zwemmen met dolfijnen was een verjaardagscadeau voor Addy van de lieve Poessies/vriendengroep van school). We hadden er allebei ontzettend veel zin in, alles leek ons die dag mee te zitten: we hadden prachtig weer en we hadden binnen no time dolfijnen gespot. Er was zelfs een kalfje bij genaamd French Toast( het was 4 weken oud en geboren op de dag dat de All Blacks de Fransen ruim hebben ingemaakt tijdens de Rugby World Cup). Er was ook een dolfijn genaamd Sméagol, herkenbaar aan een grote witte cirkel ergens op het lijf (vermoedelijk rond de fin of het oog), een van haar kalveren is Hobbit genoemd, deze is op 12-12-12 is geboren (de dag dat de Hobbit uit kwam in Nieuw-Zeeland). Door de aanwezigheid van French Toast was het helaas niet mogelijk om tussen de dolfijnen te zwemmen. Desondanks was het een heerlijke dag! We hebben ook mooie zeemeeuwen gezien die met een snelheid van 140 km/u het water in duiken om hun prooi te vangen, gevaarlijke sport als je je bedenkt dat de meeuwen voornamelijk door uithongering sterven. Door de grote klappen die ze maken op het water worden zenuwen in hun kop aangetast waardoor ze vaker hun doelwit missen wat kan leiden tot minder vangst en uiteindelijk verhongering.
Wat ook mooi was om te zien, er lag ergens in de baai een heel klein langwerpig strandje waarop de locals een keer per jaar cricket konden spelen. Jullie raden het al, wij waren er precies die dag. Het was grappig om te zien, een hoop mensen op een klein eilandje in the middle of nowhere, met flinke lading drank en die lekker sportief bezig zijn.
Tussentijds hebben we een stop gemaakt bij een mooie baai om even wat te eten. Op het eiland hadden we de mogelijkheid een korte wandeling te maken naar een wat hoger gelegen punt dat uitzicht bood over een groot deel van de omgeving. Puur genieten! Het was bijna een straf om weer terug te gaan naar de boot. Na de lunch break zijn we nog doorgevaren naar Hole in the Rock. Wegens de wilde stroming konden we helaas niet door het gat varen. Op de terugweg vanaf the Rock hebben we nog zeeleeuwen gespot, de een lag lekker in de zon te bakken en de ander lag lekker in een stukje ondiep water te spelen. Het leek wel alsof deze af en toe naar ons zwaaide.
Bij terugkomst in Russell kregen wij keurig de kosten voor het zwemmen met dolfijnen vergoed aangezien we dat dus niet gedaan hebben. De caissière wees ons er op dat we in het vervolg toch wat voorzichtiger met de zon moesten zijn (Mayla was enorm verbrand in haar hals, bij Addy waren het haar benen die een beetje te veel zon hadden gezien). Als avondeten hadden we nog een restje pasta salade met chorizo. Tijdens het koken van de Pasta in de algemene keuken kwam Mayla nog een Nderlandse tegen die in twee weken het noorder eiland ging verkennen.

Zondag na ons boot avontuur was het tijd om rond 10.00 de camping te verlaten en richting Coromandel te rijden. Dit keer hadden we via het wifi netwerk van de camping de kaarten op onze telefoon geladen waardoor we zonder enige moeite eerst langs de monteur in Auckland konden rijden (het brandstof lampje was niet lang na ons bezoek aan Steven weer gaan branden). Vanaf Auckland weer door naar Tapu. Eenmaal op de camping was het weer tijd voor een restje pasta salade wat we nog steeds over hadden van de vorige dag. We hadden alleen wat moeite met het aanzetten van ons gasstelletje. Na wat gefrommel en hulp van een aardige mede kampeerder kregen we het ding eindelijk aan de praat. Volgende keer aan het goede kraantje draaien tegen de klok in. Helpen onthouden! In Tapu hadden we wederom een mooie plek aan het water voor niet meer dan $15 pp. Ook hier weer ontzettend genoten van een mooie zonsondergang! Next op de planning: rondje Coromandel en het hoogtepunt: Hobbiton!

Volgende dag dus vroeg uit de veren, gereden door een mooie bergachtige omgeving. Nog een shortcut van Oost naar West genomen die over een onverharde weg liep. We dachten nog een mooie waterval mee te pakken maar hebben deze helaas niet gezien. Na Coromandel door naar Matamata. Rond 14.00 waren we in Matamata, maar nog nergens borden gezien naar Hobbiton.... Wederom geen gps (op de camping hadden we geen wifi waar we de route op hadden kunnen laden) en dus waren we aangewezen op een dodgy motel net buiten Matamata waar ze ons de weg heeft gewezen naar onze droom bestemming: Hobbiton!!
Na lang zoeken vonden we een bus waarop stond: travel to Middle Earth, Hobbiton Movie set. De achtervolging werd ingezet en met succes!! Niet lang daarna arriveerden wij in the Shire. Snel een korte broek aangetrokken (want ja, het blijft nog wel even mooi weer in Nieuw-Zeeland) en mee met de tour die om 15.45 uur begon. We deden de tour met 5 anderen, een brit en een stel Oekraïnen. Onze tour guide kwam zelf uit Manchester, Engeland. Hij vertelde heel enthousiast over de gauw en de vele hobbit holes. Hij wist ook veel extra's te vertellen over de opnamen. Zo was er een weide speciaal ingericht voor alle dieren die auditie hadden gedaan (de Nieuw Zeelandse schapen die in de omgeving aan het grazen waren, kwamen echter niet voor in de films...). De kikkers die op de set aanwezig waren zijn door film crew leden verzameld en in een ander veld vrijgelaten. Dit omdat het geluid dat zij maakten er voor zorgde dat sir Peter Jackson de acteurs niet meer goed verstaan tijdens de opnamen. Tevens zijn er voor de opnames van de Hobbit:an unexpected journey, 5 extra hobbit holes gemaakt omdat de camera man de neiging had twee mm te veel naar rechts te filmen. We hebben dus veel geleerd over onze geliefde trilogieën. De tour eindigde bij de Green Dragon inn waar Mayla genoot van een pale amber beer en Addy had een heerlijke ginger ale. Aangezien we weinig zin hadden om rond 18.00 uur nog op zoek te gaan naar een camping spot hebben we in het souvenir winkeltje gevraagd naar de dichtsbijzijnde. Ver en lang hoefden we niet te zoeken, aangezien we met de tour hadden meegedaan mochten we gratis en voor niets op het parkeerterrein van Hobbiton overnachten. Nog even in bed toepasselijk naar de Hobbit: the Desolation of Smaug gekeken waarbij Addy halverwege in slaap is gevallen.

Na de overnachting meteen weer door naar Waitomo. Wederom diezelfde dag nog een tour geboekt door de glowworm caves. Tijd zit ons eindelijk mee, we hebben zelfs het idee dat we nog makkelijk naar Cape Reinga hadden gekund, maarja hadden komt als hebben te laat is. De tour door de grotten was erg gaaf om te doen! We hebben voor een tubing tour gekozen wat inhoudt dat je met een opblaasbare donut door de grotten dobbert. Er waren best spannende stukjes waarbij we achteruit met onze billen in de donut van een waterval moesten springen. Achteraf gezien was het zeker de moeite waard. De gloeiwormen zorgden voor een prachtige ambiance, het leek alsof we midden in de nacht onder duizend sterren aan het dobberen waren. Foto's werden gemaakt door een van onze gidsen en konden aan het einde van de tour gekocht worden voor $30 alle foto's van de tour. Aangezien wij het aardig wat geld vonden en geen foto's wilden van vreemden (het was namelijk niet mogelijk foto's per stuk aan te schaffen) hebben we dit niet gedaan. We hebben wel heel aardige Amerikanen ontmoet (zij hoorden bij onze tour groep) die hebben aangeboden ons de foto's te mailen aangezien zij wel het foto pakket hebben gekocht. Ze hebben ons ook heel lief weer bij de camping terug gebracht. Don't worry, het was een Amerikaans stel dat hier eigenlijk voor een congres in Auckland moest zijn ergens volgende week. Straks eindelijk van iets anders genieten dan de pasta salade van de afgelopen drie dagen... Jawel warme pasta staat op het menu!

We hebben het ontzettend naar ons zin en vermaken ons prima. We kijken erg uit naar de volgende dagen en zijn benieuwd naar wat ons nog meer te wachten staat.
We twijfelen nog of we in Waitomo blijven of dat we door gaan naar Rotorua en daar lang gaan genieten van de natuur. De volgende bestemmingen waar wij de komende tijd naartoe willen zijn: Rotorua, Lake Taipo en Tongariro National Park.

Hopelijk duurt ons volgende schrijven minder lang dan de afgelopen keer en anders zullen we zorgen dat we het meer verdelen. Als jullie het allemaal tot het einde hebben gered: de volgende blogs zullen op onze waarbenjij.nu pagina te bewonderen zijn aangezien we daar wat makkelijker foto's toe kunnen voegen.
travelchicks.waarbenjij.nu is de nieuwe link!

Liefs,
Mayla & Addy