De vliegreis naar nieuwzeeland

Zondag 1 november was het zo ver: dé reis van ons leven ging van start. In de ochtend had Addy voor het laatst nog gehockeyed (helaas niet gewonnen) en Mayla had haar laatste dag met haar vriend ingepland. Om 19.30 stonden wij op een druk vliegveld en een lange wachtrij om de baggage te droppen. Gelukkig hadden wij al vantevoren ingecheckt. Toen wij eenmaal aan de beurt waren kregen wij te horen dat de vlucht naar Dubai overbooked was en dat ze vrijwilligers zochten die een dag later wilden vertrekken, ter compensatie kreeg je dan een gratis ticket met bestemming naar keuze. Aangezien wij geen zin hadden om dan weer afscheid te moeten van iedereen hebben wij van dit aanbod afgezien.

Nog even iedereen een knuffel geven, Mayla werd nog verrast door de grote opkomst van haar familie, en het was weer tijd om richting de paspoort controle te gaan en de internationale vertrekhal. De douanier bij Mayla (overigens een redelijk jonge knul) had nog nooit van Hobbiton gehoord. Ongehoord!

​De eerste vlucht verliep soepel. Addy had helaas last van een verkoudheid, de koele en droge lucht inhet vliegtuig waren helaas niet erg bevorderlijk voor het vliegcomfort. Gelukkig was er nog een extra deken over en kon ze een beetje slapen. Mayla had alleen last van het feit dat vliegtuigstoelen niet ideaal zijn om te in te slapen met als gevolg dat ze nauwlijks wat Zzzz'tjes heeft kunnen pakken.

Bij aankomt in Dubai hebben we nog geprobeerd stoelen naast elkaar te krijgen wat helaas wegens drukte niet mogelijk was. De man achter de balie vertelde ons echter wel naar welke gate wij door moesten. Echter, toen wij op de borden keken bleek dat wij naar een andere gate moesten. Dit leidde tot het resultaat dat we veel van gate B van Ultimate Airport Dubai gezien hebben.

Aangezien we op het vliegveld in Dubai wat vertraging hadden was er tijd voor de scavenger hunt bedacht door Rick. We hebben een aantal punten gescoord. Zo werden onder andere gespot: mensen met hun reiskussen nog om hun nek, huilende babies, een reizende groep, wallhuggers (mensen die niet zonder mobiele apparaten kunnen en deze dus altijd in de muur stoppen om op te laden) en een bewakingshond. Na dit spel was het tijd voor de langste vlucht van 13 uur naar Melbourne waar we een kleine stop hadden en daarna weer 3 uur door moesten vliegen naar Auckland. Aangezien Mayla zelfs op de lange vlucht niet heeft kunnen slapen hadden wij een klein (helaas niet wetenschappelijk) onderzoekje gestart. De onderzoeksvraag was wat beter hielp bij het voorkomen van een jetlag: wel slapen tijdens de vlucht of juist helemaal niet slapen. Bij aankomst in Auckland leek het er op of het niet veel uitmaakte. Echter bij aankomst bij het hostel waren we allebei erg moe en wilden we alleen maar slapen. Daarom hebben we allebei een warme douche genomen en hebben we even een klein rondje door de stad gelopen. Uiteindelijk sliepen we allebei rond 20.00 uur.

De dag daarna werden we allebei rond07.00 uur wakker. Na even wat ontbeten te hebben en de plannen besproken te hebben gingen we Auckland verkennen. Het is niet te beschrijven hoe mooi deze omgeving is. Het is opeens duidelijk waarom dit backpack heaven is. Tijdens de verkenninsgtocht hebben we een stop gemaakt bij de Auckland Sky Tower. Een toren van 220 meter hoog met 360 graden uitzicht over de stad. In de lift naar boven zaten glazen waardoor je naar buiten kon kijken en boven in de sky tower waren stukjes glazen vloer. Mayla durfde dapper naar beneden te kijken terwijl Addy zich stevig vastklampte aan de beschikbare rails. Al met al was het een bijzondere ervaring.

Daarna zijn we naar de haven gegaan waar we heerlijk hebben gezeten en hebben genoten van het uitzicht. Hier hebben wij ook een local ontmoet waar we gezellig mee hebben gekletst en in de transit hal van de haven een spel jenga hebben gespeeld.

Begin van de avond hebben we afgesproken met wat Sport en Bewegen studenten die in Auckland zitten voor stage. We hebben een hapje gegeten en wat gedronken. Het was een ontzettend gezellige avond die ze,er voor herhaling vatbaar was. We waren pas rond middernacht terug bij het hostel. Een van de studenten wist ook ergens een plekje waar je fantastische foto's kon maken van de Auckland skyline. Het was op een donkere plek wat je in je eentje nooit gevonden zou hebben! Maar er zijn daar prachtig foto's gemaakt.

We hebben he onwijs naar ons zin en kijken uit naar de rest van onze reis! Nu richting het noorden, hopelijk ontmoeten we daar ook een hoop leuke mensen!

Liefs,
Mayla en Addy