Taupo

Op naar Taupo!

Weer een tijd verstreken, weer een hoop gedaan! Hier even een (klein) verhaaltje over wat we allemaal hebben uitgespookt de afgelopen 4 dagen.

Op zondag 14 november ging de wekker weer op tijd, 7.30 en zijn we rustig opgestaan. Twee heerlijke croissants gehad als ontbijt en nog even een douche meegepakt. Stipt om 10.00 uur vertrokken we van de camping (nadat we in een file hebben gestaan om nog wat water bij te vullen) richting Taupo, wat ongeveer een uurtje rijden is vanaf Rotorua. Het was een beetje grijs weer, maar het regende gelukkig niet. Als eerste reden we naar het blauwe meer, lake Tikitapu. Het meer wordt het blauwe meer genoemd wegens de reflectie van de bodem. Van bovenaf lijkt het meer daardoor blauw. Het is een mooi meer waarop je leuk kunt kajakken en ander soort wateractiviteiten kunt doen. Vervolgens reden we door naar the burried village niet voor het museum maar voor de 30 meter hoge waterval. Helaas was deze natuurlijke schoonheid alleen op het gebied van het museum en moesten we daarvoor betalen. Dit was niet ons plan en we reden nog even verder. We hebben de vulkaan, mount Tarawera bekeken die in 1886 uitgebarsten is en heeft destijds het nabij gelegen dorp overspoelde met lava (vandaar the burried village). Vervolgens zijn we op de terug weg ook langs het groene meer gereden, lake rotokakahi. Op een uitkijkpunt zagen we het blauwe en groene meer naast elkaar liggen. Helaas was het een grauwe dag waardoor de kleuren minder goed uit kwamen. We reden door naar de rainbow mountain. Hier zijn we 3,5 kilometer omhoog gelopen naar de top. Onderweg zagen we een prachtig blauw meer. De omgeving was (letterlijk) adembenemend. Het was namelijk best pittig om naar boven te lopen. Eenmaal aan de top was het uitzicht echt super. Naar boven ging misschien wat moeizaam, maar naar beneden ging als een speer.

Na deze heerlijke bergwandeling gingen we door naar Taupo. Onderweg kwamen we Wai-o-tapu tegen. Dit is een gebied met een grote geiser die elke dag om 10.15 stipt afgaat en verschillende gekleurde meren. Ook hier hebben we lekker gelopen, althans.. het was inmiddels begonnen met regenen, dus echt top was het niet. De zwavellucht is trouwens ook iets wat we absoluut niet zullen missen, man man man wat een lucht! Het was wel tof om de diverse gekleurde kraters met modderpoelen te zien. De tot wel 100*C gekleurde meren waren bijzonder en dat geldt ook voor de waterval die uitliep op een groot blauw meer. We hebben echt alle kleuren gezien zelf een gifgroene bijna neonkleur meer. Het was best bizar chemisch.., daar wil je echt niet in liggen, maar het was geweldig om te zien.

Na al dit wandelen zijn we al aardig doorweekt de camper in gedoken. We gingen gelijk onderweg naar de camping. Dit keer een gratis campingplek aan een rivier, geen stroom of douches, maar lekker old school kamperen. Voornamelijk voor onze buren die gewone autos hebben. Hier hebben we een buurman en buurman aflevering live mogen bezichtigen. Ze probeerden tussen twee auto's een tent te bouwen zodat ze droog buiten konden zitten, wat een humor. Eerlijk is eerlijk het was ze wel gelukt. Gelukkig zitten wij warm in onze camper. Omdat het regent hebben we niet echt ergens zin in, we zijn lekker lui dus en we zien wel wat er morgen gaat komen.

Helaas begon blue monday echt als een blue monday. Het was niet zo prachtig blauw met alleen de zon aan de hemel, zoals we de eerste weken hier hebben gehad. Het is de tweede dag dat het regent en ik kan wel zeggen dat we hier een beetje van balen. Vandaag zijn we doorgereden naar een camping met stroom. Onderweg had Mayla wel last met kijken, alsof ze continue moest scherp stellen. Bij aankomst bleek ze maar 1 lens in te hebben. Telkens gooit ze haar lenzen bakje leeg in de afwasbak, deze leegt zichzelf direct onder de camper. Daarom zijn we voor de zekerheid terug gereden. Tja, wel een beetje onbegonnen werk om een lens in de regen op een bosachtige ondergrond te zoeken. Helaas...dan maar de bril op. Om de sfeer een beetje te verbeteren zijn we naar een vulkanisch museum geweest. Dit was wel klein maar leuk om alles te zien. Op een computer lieten live diverse seismograven ons zien waar er lichte aardbevingen waren. Dit was best grappig om te zien. Nieuw zeeland ligt namelijk precies op twee platen die schuiven. In het museum was ook een aardbeving simulator die de aardbeving in Christchurch van 2011 simuleerde. We kunnen nu uit eigen ervaring zeggen: we zijn blij dat we in Nederland geen tot weinig last hebben van aardbevingen (meteen even afkloppen natuurlijk!)!

Eenmaal weer buiten regende het helaas nog steeds...pfff.. We besloten ons zelf lekker te verwennen en met boodschappen doen hebben we nestle choco poeder gehaald. Heel grappig, chocomelk zoals in Nederland kennen ze hier namelijk niet. In de middag een wasje gedraaid en twee potjes Yahtzee gedaan. Addy heeft twee keer gewonnen maar het scheelde telkens maar 5 punten, dus we zijn aan elkaar gewaagd. De was is nog even in de droger gegooid en we hebben nog maar een potje gespeeld. In de camper hebben we onder het genot van een warme chocomelk en heerlijke TimTams, ( onze verslaving) gekeken naar Shrek. Het was dus echt een dag om lekker weinig te gaan doen.

Dinsdag 16 november was een stralende dag. De zon liet zich weer volop zien en dat maakte ons erg blij! We zijn Taupo in geweest, onze tot nu toe favoriete stad. Het is gezellig knus en er zijn genoeg winkels. Met de lunch bij Dixies (niet te verwarren met het portable festival toilet) hadden we prachtig uitzicht op lake taupo met bergen zoals onder andere de tongariro en mount doom. Er is een groot informatiecentrum waar we meer informatie hebben gevraagd over het skydiven. Eerst twijfelden we of een helicopter vlucht niet mooier zou zijn. Maar uiteindelijk kwamen we op skydiven uit. We konden kiezen voor de middag of 18.00 uur. We kozen voor het laatste en hebben nog wat rondjes gelopen in de stad. Daarbij hebben we ook voor Mayla lenzen geregeld die we woensdag konden ophalen. De middag kwam aan zijn einde en de zenuwen werden sterker. Het was maar goed dat we een stevige lunch hadden gehad, hierdoor hadden we absoluut geen honger. Er werd ons aangeraden om pas na het skydiven wat te gaan eten. We werden met een wit met roze limousine opgehaald. Wat een luxe! Tja, want dit kon misschien wel de laatste rit zijn werd er gegrapt... Na wat papieren ondertekenen, informatie filmpjes was het tijd om onze pakken aan te doen. Na het aankleden inclusief een zeer charmante muts en bijpassende beschermbril, werden de laatste checks van het harnas gedaan. Het vliegtuigje kwam er aan...het was maar goed dat we geen hartslagmeter hadden want dit was spannend. Eenmaal in het vliegtuig zat Mayla op haar hyperactieve slechtegrappenmaakstoel en Addy haar hartslag was weer een beetje normaal. We klommen steeds hoger en hoger, zo hoog zelfs dat we even de zuurstofmaskers op moesten. Eenmaal op 15,000ft was het zo ver. De deur ging open en de adrenaline ging met mach 3 door ons lichaam heen. Addy mocht eerder springen dan Mayla en was blij dat ze vastzat aan haar instructeur. Zelf had ze op dat moment liever niet gesprongen. Mayla was eigenlijk niet meer te houden, die mocht pas als laatste het vliegtuig verlaten en sprong eruit. Mijn hemel...dit ging hard!! Heel bizar alsof je in de supersnelste achtbaan van de wereld zit, die met een hoek van 90 graden ineens naar beneden suist. Het uitzicht was prachtig, je kon alles zien van de west tot de oostkust van nieuw zeeland. Vervolgens ging de parachute open en konden we echt maximaal genieten. De zon ging langzaam onder, onbeschrijfelijk mooi hoe dit was. Toen kwam het moment dat we ook zelf mochten sturen! Whoehoee dit was zo leuk, Mayla wist haar instructeur bijna misselijk te maken. Addy dacht echt, no way! Maar heeft toch de besturing in haar handen genomen en prachtige bochten gemaakt. Eenmaal weer op de wereld beland was de zon net onder gegaan. Van dit prachtige avontuur zijn persoonlijke films gemaakt en gemonteerd met onze eigen muziekkeuze. Zodra we een computer hebben kunnen we deze erop zetten (als dat lukt en anders of facebook). Na al deze adrenaline zijn we vermoeid naar de camping gereden, die aan de rivier zonder stroom. We hebben deze nacht heerlijk geslapen.

Vandaag is het woensdag en we hebben besloten even te relaxen. We zijn nog even Taupo in geweest om de lenzen op te halen en een beetje rond te snuffelen. In de middag nog heerlijk buiten in de zon geluncht en doorgelopen naar het informatiecentrum. Hier hebben we een shuttle geboekt voor morgen. Het wordt een vroegertje, want we moeten om 6.00uur in tongariro zijn (dit is nog 1,5 uur rijden vanaf de camping). Dan zetten we de camper bij het eindpunt en worden we met de shuttle naar het beginpunt gereden. Jaja, morgen gaan we hem lopen... De beruchte tongariro crossing van 7 a 8 uur (19.4 km), een hike langs de bergen en zelfs een berg op. We nemen genoeg water en eten mee en hopen dat het droog blijft. Het schijnt de beste dag van de week te zijn om dit te doen aangezien de wind dan niet zo sterk is. We zijn erg benieuwd! Tot snel!