Tongariro Crossing
Door: Addy & Mayla
Blijf op de hoogte en volg Mayla en addy
19 November 2015 | Nieuw Zeeland, Tongariro
Tongariro Crossing donderdag 19 november
Dé dag van de grote wandeling was er. Om 03.30 ging de wekker om ons klaar te maken voor de helse tocht door het LOTR mordor-landschap. Om 06.25 zijn we met een shuttle vanaf de finish naar de start gebracht. Dit zorgde er voor dat we weer terug naar de auto wandelden wat het bij het eindigen van de tocht zorgde dat we niet op tijd bij de finish (of start, net hoe je het bekijkt) hoefden te zijn en dat we daar ook niet hoefden te wachten op een shuttle dat ons weer naar de camping of auto zou brengen. De wandeling begon na een Maorische zegening rond 07.00 uur in de ochtend. Vol goede moed en een berg energie (hoewel, Mayla was een beetje verkouden en Addy voelde zich niet eens goed genoeg voor een heerlijk ontbijt) gingen we van start. Het pad begon vrij kalm, er werd onderweg gezongen en gesprongen en grappen gemaakt. Allebei hopend dat de rest van de komende 20 km ook zo zouden verlopen. Niks was minder waar. Na de eerste 3km begon de klim naar 1967km hoogte. Het eerste stuk was steil, we hebben onderweg een aantal keren moeten stoppen om op adem te komen. Maar eenmaal boven was het uitzicht adembenemend. We voelden ons net Sam en Frodo die zich door het landschap waagden richting Mount Doom. Alleen waren wij de ring vergeten.... Meermaals werd de grap gemaakt:"I can't carry it for you, but i can carry you!" (Heroïsche uitspraak van Samwise Gamgee uit Lord of the Rings toen Frodo geen kracht meer had voor de laatste paar stappen) Tevens rustten wij vaak uit op een steen waarop we zeiden:"i like that boulder, that is a nice boulder." (Film: Shrek). Uitgeput kwamen we aan bij de top van de berg. Prachtig uitzicht om ons heen, kraters van andere bergen, bergmeren, uitgestrekte natuur, kortom niet te omschrijven hoe mooi dat was.
Daarna begon de tocht naar beneden. Het pad was inmiddels verdwenen dus we hadden alleen wat paaltjes die in de grond waren gestopt om ons de weg te wijzen. Daarnaast ging de weg steil naar beneden en lagen er alleen maar glijdende stenen. Het was dus nog een beetje lastig heelhuids beneden te komen. Sommige mensen om ons gingen #yolo van de berg, anderen gingen zigzaggend alsof ze aan het skieen waren en weer anderen gingen voetje voor voetje. Wij deden een beetje van alledrie. Voorzichtig naar beneden, het verstand gebruiken, een beetje zigzaggen maar ook met nog een beetje tempo. Bij de laatste 7 km was het pad weer verschenen en keerde de energie weer terug. We hadden gelukkig genoeg eten en drinken mee, Addy leek zich na het eten van een bammetje weer beter te voelen, waardoor de laatste 7 km voorspoedig verliep. Mayla haar hoest leek er ook uitgezweet te zijn.
Het laatste stuk liepen we door een soort oerwoud. Totaal anders dan het verlaten en open vulkanische landschap. Maar het deed er zeker niet aan onder.
We hebben gezweet en gezwoegd om de tocht te lopen, we hebben het op de top een beetje koud gehad, maar wat hebben we genoten! Het was het elke stap en zweetdruppel waard. Het weer zat ons ook mee, ondanks dat er in de middag regen werd voorspeld. We hebben de 20km in 7 uur gelopen en we zijn allebei trots en blij dat we het tot de finish hebben gehaald.
Eenmaal terug bij de camping hebben we dan ook genoten van het thermische bad dat daar aanwezig was, weer eens wat anders dan even snel douchen.
Dé dag van de grote wandeling was er. Om 03.30 ging de wekker om ons klaar te maken voor de helse tocht door het LOTR mordor-landschap. Om 06.25 zijn we met een shuttle vanaf de finish naar de start gebracht. Dit zorgde er voor dat we weer terug naar de auto wandelden wat het bij het eindigen van de tocht zorgde dat we niet op tijd bij de finish (of start, net hoe je het bekijkt) hoefden te zijn en dat we daar ook niet hoefden te wachten op een shuttle dat ons weer naar de camping of auto zou brengen. De wandeling begon na een Maorische zegening rond 07.00 uur in de ochtend. Vol goede moed en een berg energie (hoewel, Mayla was een beetje verkouden en Addy voelde zich niet eens goed genoeg voor een heerlijk ontbijt) gingen we van start. Het pad begon vrij kalm, er werd onderweg gezongen en gesprongen en grappen gemaakt. Allebei hopend dat de rest van de komende 20 km ook zo zouden verlopen. Niks was minder waar. Na de eerste 3km begon de klim naar 1967km hoogte. Het eerste stuk was steil, we hebben onderweg een aantal keren moeten stoppen om op adem te komen. Maar eenmaal boven was het uitzicht adembenemend. We voelden ons net Sam en Frodo die zich door het landschap waagden richting Mount Doom. Alleen waren wij de ring vergeten.... Meermaals werd de grap gemaakt:"I can't carry it for you, but i can carry you!" (Heroïsche uitspraak van Samwise Gamgee uit Lord of the Rings toen Frodo geen kracht meer had voor de laatste paar stappen) Tevens rustten wij vaak uit op een steen waarop we zeiden:"i like that boulder, that is a nice boulder." (Film: Shrek). Uitgeput kwamen we aan bij de top van de berg. Prachtig uitzicht om ons heen, kraters van andere bergen, bergmeren, uitgestrekte natuur, kortom niet te omschrijven hoe mooi dat was.
Daarna begon de tocht naar beneden. Het pad was inmiddels verdwenen dus we hadden alleen wat paaltjes die in de grond waren gestopt om ons de weg te wijzen. Daarnaast ging de weg steil naar beneden en lagen er alleen maar glijdende stenen. Het was dus nog een beetje lastig heelhuids beneden te komen. Sommige mensen om ons gingen #yolo van de berg, anderen gingen zigzaggend alsof ze aan het skieen waren en weer anderen gingen voetje voor voetje. Wij deden een beetje van alledrie. Voorzichtig naar beneden, het verstand gebruiken, een beetje zigzaggen maar ook met nog een beetje tempo. Bij de laatste 7 km was het pad weer verschenen en keerde de energie weer terug. We hadden gelukkig genoeg eten en drinken mee, Addy leek zich na het eten van een bammetje weer beter te voelen, waardoor de laatste 7 km voorspoedig verliep. Mayla haar hoest leek er ook uitgezweet te zijn.
Het laatste stuk liepen we door een soort oerwoud. Totaal anders dan het verlaten en open vulkanische landschap. Maar het deed er zeker niet aan onder.
We hebben gezweet en gezwoegd om de tocht te lopen, we hebben het op de top een beetje koud gehad, maar wat hebben we genoten! Het was het elke stap en zweetdruppel waard. Het weer zat ons ook mee, ondanks dat er in de middag regen werd voorspeld. We hebben de 20km in 7 uur gelopen en we zijn allebei trots en blij dat we het tot de finish hebben gehaald.
Eenmaal terug bij de camping hebben we dan ook genoten van het thermische bad dat daar aanwezig was, weer eens wat anders dan even snel douchen.
-
26 November 2015 - 22:02
Jeanine:
Ja ja een beetje inspanning valt niet mee tijdens je vakantie.. -
26 November 2015 - 23:06
Berthe:
Ha Ad, wAt een leuk verslag: ik zie jullie naar beneden glibberen! Stoere meiden hoor, top. Kus, Berthe -
27 November 2015 - 12:00
Kelly:
Het klinkt allemaal weer super gaaf! Stik jaloers! ! Geniet er verder maar lekker van, maar zo te lezen word dat geen probleem.
Groetjes Kel -
27 November 2015 - 17:22
Opa Oma:
wat fijn hé lieverds en wat leuk om zo te zien op skype
voor ons heel leuk je te kunnen zien en toch zo ver weg
we hebben van het gesprek genoten met z'n allen
opa vond het ook erg bijzonder hoor
dikke kus Opa Oma xxxxx -
29 November 2015 - 14:43
Willem Cramer:
Dames, 1e-klas prestatie zo te horen - te land, ter zee & in de lucht (qua patet orbis ook nog eens!). Misschien een idee als je in de buurt van Marlborough zou zijn even langs te gaan bij een neef van mijn vriend Roemer, de eigenaar van wijndomein Staete Land (vast gratis wijn!) Groet, W
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
