Op naar het zuidereiland!

Maandag 23 november was het zo ver, het einde van onze mooie reis op het noorder eiland. De boot vertrok al vroeg, dus dat betekende de wekker zetten en op tijd heen. De reis was geweldig, het was stralend mooi weer en we vaarden langs eilanden. Onderweg begon een grote, sterke, beetje Hell Angels kerol, waar je absoluut geen ruzie mee wilt hebben tegen Mayla te kletsen. Dit was zo gezellig, dat we bijna 2 uur hebben vol gekletst, vele avonturen die hij al heeft meegemaakt hebben besproken en natuurlijk tips voor ons voor het zuidereiland. Eenmaal aangekomen blijkt Picton een klein stadje te zijn. Prachtig, maar te klein om een nachtje, zoals we hadden gepland te blijven. Wel zijn we nog langs een Nederlandse bakker geweest. Daar hebben we tompoucen en gevulde speculaas gehaald, jammie! Vervolgens via een route langs de zee zijn we doorgereden naar Pelorus river. Hier is namelijk een deel van de Hobbit opgenomen. Het gedeelte dat ze in tonnen over de rivier stromen. De receptie gaf aan dat we mochten kiezen en daardoor hadden we een prachtige plek aan de rivier. Vervolgens hebben we heerlijk door het bos gewandeld, al denkend aan de film. In onze koppies zagen we de orks al rennen door het bos. Dit is tevens de plek waar we kennis hebben gemaakt met onze vriendjes, nja hele kleine vriendjes die we eigenlijk liever pletten. Jaja ik heb het natuurlijk over de Sandflies, dit zijn kleine zwarte vliegjes die als je gestoken bent je een bult krijgt en deze de komende tijd flink jeukt! Aargh!

De volgende dag was Mayla vroeg wakker, dus die was nog even sportief bezig geweest voor we weer door gingen naar Nelson. Na wederom een prachtige rit kwamen we in een gezellig stadje uit. Bij de i-site (a.k.a het VVV kantoor) naar alle informatie gevraagd voor het Abel Tasman park. Hier hebben we alvast het kajakken geboekt en zijn nog even de stad in gegaan. Hier zit namelijk De officiële ring maker en hebben daar de ringen gezien die gebruikt zijn voor hoe kan het ook anders, Lord of the Rings. Super vet we mochten ze ook passen maar ze waren te mooi. Straks kopen we er nog een...gelukkig waren ze ook pittig duur (1500-2500 dollar).

We hebben nog even heerlijk bij een tentje gezeten en nacho's genomen als lunch. Mayla wilde graag een ice tea green...dat nemen ze best letterlijk hier. Twee glazen ijs en een kop groene thee, later besloten we de drankjes te ruilen, Addy had lemonade besteld (7up). Na Nadat we heerlijk van de zon hadden genoten vervolgden we onze reis naar Marahau, een dorpje dat aan het Abel Tasmanpark ligt. Bij aankomst was het nog heerlijk korte broeken weer, ongeveer 25 graden. Het strand wat eerst super groot was bij aankomst, zelfs de boten lagen op het droge, was ineens verdwenen. Met een avond wandeling stond de maan hoog en weerspiegelde op de zee, de lucht was roze en de bergen op de achtergrond...het was werkelijk waar onbeschrijfbaar mooi.

Woensdagochtend was het tijd om te gaan kajakken, om stipt 8.15 uur stonden we klaar. Na wat informatie kregen we de reddingsvesten en een beschermdoek voor in de kajak (hierdoor werden we niet zeiknat, super chill). Snel even de go pro vast gezet en goan! De groep was niet zo groot. Wij zaten samen in een kajak en de begeleidster zat samen met een Duitser, genaamd David. Er was nog een extra begeleidster mee en nog een stel uit Zwitserland. We zijn vanaf marahau naar Watering cove wezen kajakken, dit was ongeveer 3 uurtjes. Onderweg hebben we prachtige gouden verlaten stranden gezien. Ook hebben we Elvis rock gezien, van een afstand herken je zijn haar en een gezicht in de rots met bomen. Daarnaast ligt fishermans islands en het grotere eiland was Adele Island. Naar het laatste eiland zijn we nog even geweest en hebben we gekeken naar de lekker op de rots liggende zeehonden. Super gaaf om deze dieren in hun natuurlijke omgeving te zien relaxen en zwemmen. Bij aankomst op Wateringcove kregen we een drankje en lekker koekje om bij te komen. Even hebben we met David zitten kletsen. Hij leek echt onwijs veel op Marco, beetje dezelfde kleding en pet haha. Het Zwitserse stel ging als eerste op pad. We moesten namelijk nog 4 uur wandelen voor we weer op de camping zouden zijn. Wij genoten nog lekker van het strand en ook verliet David ons. Het werd ook voor ons tijd om op pad te gaan. Onderweg kwamen we het Zwitserse stel weer tegen en raakten aan de praat. Het was super gezellig, ze heetten Chris en Tanja. Het was zelfs zo gezellig dat we de hele reis samen bleven wandelen aangezien zij op dezelfde camping als wij stonden. Chris werkt in een dierentuin en is daar de (dieren) faciliteitsmanager, hij sprak wel Engels maar niet erg goed. Ondanks dat was het zeer gezellig om te kletsen. Tijdens het wandelen wisselden we, zodat we beiden spraken. Het einde van de wandeling deden we over het strand. Het was eb, maar alsnog een lange wandeling naar de camping. Onderweg heeft Mayla vele prachtige schelpen gezien, maar niet meegenomen. Ook hebben we zeesterren vast gehouden, echt gaaf! Na een gezellige middag waren we erg moe. Die avond zat Addy lekker te lezen en ging Mayla nog even bij Chris en Tanja langs. Daar zijn nog even e-mails uitgewisseld en afscheid genomen. Zij zouden de volgende dag weer verder gaan en wij gaan nog wandelen door het Abel Tasman.

Onze derde dag in Marahau hebben we besloten om met de watertaxi te gaan. We wisten nog niet helemaal wat we die avond wilden doen dus haalden we de camper van het park, snel nog even schoenen aan en melden bij het bedrijf. We konden gelijk instappen. We zaten achterin het bootje en deze reed (op aanhanger) naar het water. Eerst gingen we langs the split rock, dit is een grote steen die zoals je wellicht al had geraden, gespleten is. Vervolgens zijn we langs de kust omhoog gegaan, dit was prachtig. Ook zijn we langs twee baaien geweest, een waar een hoge brug hing. Hier zouden we later op de dag nog overheen gaan. Verderop hebben we nog een zeehonden colonne gezien en gestopt bij een strandje helemaal op het noorden. Na een korte stop zijn we afgezet bij de start van onze wandeling. We besloten hier even te lunchen voor we echt op weg zouden gaan. En kijk nou eens.. Is dat David? Heel grappig, hij kwam bij ons en we hebben gekletst. Hij liep met ons mee en we hebben gezellig gekletst en veel gezien. We konden nog een stukje afsnijden omdat we op tijd waren voor het getij, het was namelijk eb geworden. Dit was gek, hier hebben we zojuist nog gevaren en nu lopen we er gewoon! We waren lekker optijd op het strand waar we weer werden opgepikt. Na een beetje bakken in de zon en lopen door het goud bestrooide water was het tijd om de taxi in te stappen en weer terug te gaan naar de camping.

Helaas hebben we een sms ontvangen dat het morgen slecht weer is aan de westkust, dat we beter niet konden rijden als dit niet nodig was. Dus wat gaan we dan doen? Nja in iedergeval even de camper laten maken, want die doet al vreemd vanaf de tongariro crossing dus morgen even bellen. Poeh, eigenlijk hebben we beiden ook geen energie om nog verder te rijden. We zijn naar de receptie gegaan en hebben gevraagd voor nog een extra nachtje. Ze vertelde ons dat het nog happy hour in het restaurant...hummm een biertje en wijntje zal nu wel smaken. Even de camper neerzetten en weer terug voor een lekker drankje. Vlak bij ons zat een jongen alleen te eten. Het personeel wenste hem smakelijk eten voor zijn laatste maaltijd hier. We werden nieuwsgierig en vonden het sneu dat hij alleen zat, dus nodigde we hem uit om bij ons te eten. Hij heette Ted (Teddy) en kwam uit IJsland en had hier gewerkt, zijn vader woont hier en daarvoor is hij een jaar naar nieuw zeeland gegaan. Morgen zou hij op pad gaan en wat meer gaan reizen. Hij nodigde ons uit om vanavond mee uit te gaan, aangezien dat maar eens per week is. Ted had echt een heerlijke maaltijd, een witvisje met heerlijke salade en aardappels. We kregen trek en bleven eten. Mayla nam hetzelfde als Ted en Addy nam een couscous. Beide gerechten waren echt heerlijk! Als dessert nam Addy een heerlijke cheesecake en Mayla een hoky poky ijsje, vanille ijs met twee koekjes en zoute caramel saus. Het was overheerlijk en we zaten bomvol, voldaan gingen we terug naar de camper. Na een douche besloten we toch maar niet uit te gaan, we waren helemaal kapot.